Δεν υπάρχει τίποτα το στρεβλό, σχετικά με τις πολεμικές τέχνες και την αθλητική τους μορφή. Εκτός από ένας διασκεδαστικός τρόπος να αποκτήσετε φόρμα, τα μαχητικά αθλήματα και η sport πλευρά των πολεμικών τεχνών, είναι συναρπαστικά.
Αυτό όμως που είναι σημαντικό να ξεχωρίζουμε και να διαχωρίζουμε, είναι η αθλητική με την μαχητική πλευρά των Πολεμικών τεχνών.
Η γραμμή είναι λεπτή και παρ΄όλο που η διάκριση μεταξύ των δυο μορφών, είναι δύσκολη, υπάρχουν ειδικά χαρακτηριστικά που τις διαφοροποιούν
Αρχικά, τα μαχητικά αθλήματα ή οι σχολές “πολεμικών τεχνών” που ασχολούνται αποκλειστικά με την sport χροιά, δεν κατατάσσονται (και δεν πρέπει να κατατάσσονται) στις πολεμικές τέχνες. Διακρίνεται δηλαδή ως ένα άθλημα που χρησιμοποιεί κάποιες κινήσεις και τεχνικές από τις πολεμικές τέχνες. Μπορεί να είναι ένα σπουδαίο άθλημα ή μια καταπληκτική σχολή, αλλά οι στόχοι και η φιλοσοφία τους, δεν έχουν πλέον σχέση με τις αρχές και τους σκοπούς των πολεμικών τεχνών. Ουτε πρέπει να έχουν!
Τα μαχητικά αθλήματα και η sport πλευρά των πολεμικών τεχνών, προσανατολίζονται και επικεντρώνονται στην αγωνιστική δραστηριότητα, διέπονται από κανονισμούς, έχουν ειδικό εξοπλισμό, συγκεκριμένη ένδυση και προστατευτικά και ακολουθούν (ορθώς) τυποποιημένες μορφές εκπαίδευσης που εντάσσονται στο πλαίσιο του αθλήματος που ακολουθούν.
Η σημαντικότερη όμως διαφορά, είναι ότι τα μαχητικά αθλήματα και η sport πλευρά των πολεμικών τεχνών, κινούνται ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.
Οι πολεμικές τέχνες, δημιουργήθηκαν και σχεδιάστηκαν για αληθινή μάχη, και με τον καιρό, εξελίχθηκαν και μετασχηματίστηκαν σε μεθόδους αυτοάμυνας. Αυτή η “αλλαγή” δεν τις μετατόπισε διόλου από την ουσία της έννοιάς τους.
Εκπαιδεύουν τον ασκούμενο, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, στην εξουδετέρωση ή τον περιορισμό του αντιπάλου. Ολες αυτές οι μορφές, διδάσκουν και το πώς θα βλάψουν τον αντίπαλο, σε σημείο μη αναστρέψιμης ζημιάς, μόνιμης ολικής ή μερικής ανικανότητας, ακόμα και την τελική εξόντωση του θύτη.
Ο άνθρωπος που εκπαιδεύεται στο πως να υπερασπιστεί τον εαυτό του, μαθαίνει να κρατά στο μυαλό του τον τελικό στόχο (τη σωματική του ακεραιότητα ή τη ζωή του!) Αν μπορεί να τρέξει μακριά, στη συνέχεια, να τρέξει μακριά!
Ο Αθλητής από την άλλη, προπονείται στο πώς να νικήσει τον αντίπαλο του, μέσα από συγκεκριμένα όρια και καθορισμένα πρότυπα.
Εν κατακλείδι, η γνώση της διαφοράς ανάμεσα στο sport και την αυτοάμυνα, είναι σε κάθε περίπτωση χρήσιμη, είτε για την ορθή επιλογή, είτε για την σωστή κάλυψη των αναγκών σας, είτε για την αποσαφήνιση των ανομοιοτήτων που τα διέπουν και τελικά το ξεκαθάρισμα για όσουσ νομίζουν πως εξασκούν τις πολεμικές τέχνες, κάνοντας αθλητισμό.
Επιπλέον αυτό, μπορεί να σας δώσει σημαντικό πλεονέκτημα σε μια πραγματική αντιπαράθεση.
