Τα τελευταία χρόνια, και στην χώρα μας, παρατηρείται μια αύξηση στη δημιουργία τμημάτων Αυτοάμυνας αποκλειστικά για γυναίκες, τόσο σε σχολές Πολεμικών Τεχνών, όσο και σε Γυμναστήρια.
Πέρα από την εμπορική πλευρά του θέματος, κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό να συμβαίνει και να έχει ζήτηση, αφενός γιατί έχει μεγαλώσει το ενδιαφέρον λόγω της αύξησης των κινδύνων και των περιστατικών βίας – επιθέσεων – παρενοχλήσεων εναντίον γυναικών, αφετέρου γιατί μεγάλο ποσοστό γυναικών, είτε δεν διαθέτει τον απαραίτητο χρόνο που απαιτείται για την ενεργή ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες, είτε δεν εμπιστεύεται αυτές τις τάξεις για την κάλυψη των συγκεκριμένων αναγκών τους.
Υπάρχουν δάσκαλοι πολεμικών τεχνών, που υποστηρίζουν πως τα τμήματα Αυτοάμυνας Γυναικών, δεν προσφέρουν ρεαλισμό, λόγω της απουσίας των ανδρών στην εκπαίδευση, και άρα η γυναίκα δεν λαμβάνει επιθέσεις με μεγάλη ισχύ και δύναμη.
Αυτός ο ισχυρισμός, ακούγεται αληθοφανής, όμως είναι πολύ μακριά από την εξειδίκευση αυτών των προγραμμάτων, που βασίζονται στο “hit and run” (χτύπα και φύγε) και όχι στην εξουδετέρωση του αντιπάλου, στην εκμάθηση χτυπημάτων που δεν απαιτείται μυϊκή δύναμη η οποία απουσιάζει λόγω της γυναικείας σωματικής κατασκευής, αλλά κυρίως γιατί καμία πολεμική τέχνη, δεν εμπεριέχει στη διδασκαλία της την Αυτοπροστασία.
Δεν υπάρχει στην ύλη (σχεδόν) καμίας πολεμικής τέχνης, για παράδειγμα η ασφαλής τοποθέτηση της τσάντας, ο ενδεδειγμένος τρόπος εισόδου και εξόδου στο αυτοκίνητο ή σε κτίριο, τρόποι αποτροπής βιασμού, ληστείας, λεκτικοί τρόποι αντίδρασης κλπ…
Από την άλλη, διαφεύγει της προσοχής ή απουσιάζει ως γνώση, η συναισθηματική κατάσταση της γυναίκας που έχει πέσει θύμα βιασμού ή κακοποίησης, και το πως αντιδρά στην προσομοίωση μιας ξαφνικής ή “βίαιης” επίθεσης από άντρα (συνασκούμενο).
Στην μακρόχρονη διαδρομή μου ως Δάσκαλος πολεμικών τεχνών, αλλά και ως εξειδικευμένος εκπαιδευτής / εισηγητής Αυτοάμυνας – Αυτοπροστασίας γυναικών, έχω συναντήσει πολλές φορές γυναίκες που εκπαιδεύονται χρόνια σε διάφορα συστήματα ή ακόμα συχνότερα γυναίκες που έχουν παρακολουθήσει μαθήματα ή σεμινάρια Αυτοάμυνας, που προσπάθησαν να βγάλουν μια τεχνική στον άντρα τους ή στον αδελφό τους ή στον σύντροφό τους και δεν λειτούργησε.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι κυρίως γιατί εκπαιδεύτηκαν με λάθος προσέγγιση, είτε στο τεχνικό επίπεδο, είτε (κυρίως) στο συναισθηματικό και νοητικό.
Το να εκπαιδεύεται η γυναίκα, με βάση την αντρική νοοτροπία και την αρσενική φυσική τάση και “ευκολία” σε εμπλοκή μάχης, είναι ένας εντελώς λανθασμένος τρόπος εκπαίδευσης για το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών.
Επίσης δεν θεωρείται ενδεδειγμένη εκπαιδευτική μέθοδος για τις γυναίκες (με βάση την πλειοψηφία τους), η προπόνηση που περιλαμβάνει σκληρά χτυπήματα με τα άνω άκρα (πχ γροθιά), παραγωγή μυικής δύναμης (πχ απεγκλωβισμοί από πιάσιμο) και γενικά τα προγράμματα που δεν περιλαμβάνουν τις ειδικές φυσικές διαφορές των γυναικών από τους άντρες, σε θέματα ένδυσης (πχ φούστα, ψηλοτάκουνα υποδήματα…), σωματικών χαρακτηριστικών (πχ μακριά νύχια, μακριά μαλλιά) ειδικών αξεσουάρ (πχ τσιμπιδάκι για τα μαλλιά, σκουλαρίκια, φουλάρια, μακριές τσάντες…) κλπ.
Σε μια σχολή πολεμικών τεχνών, άντρες και γυναίκες έχουν κοινή ενδυμασία, στην καθημερινότητα όμως εντελώς διαφορετική! Δεν υπάρχει ρεαλιστική προσέγγιση αν δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη αυτές οι διαφορές.
Η γυναικεία φύση, τόσο στο συνειδητό της, αλλά κυρίως στο υποσυνείδητό της, αντιλαμβάνεται γρήγορα ποιες τεχνικές δεν είναι εφαρμόσιμες, και αυτόματα τις αποβάλλει ως κάτι που θα αποδώσει την κρίσιμη στιγμή, δλδ ως κάτι πρακτικό και χρήσιμο. Το να φθαρεί, μειωθεί ή το να σπάσει το αίσθημα εμπιστοσύνης για επιτυχή εκτέλεση, είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αναποτελεσματικότητα ως πρακτική αλλά και στην έλλειψη αυτοπεποίθησης ως συναίσθημα.
Όταν ο άνθρωπος αισθανθεί πως δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει για να προστατεύσει τον εαυτό του από μια απειλή, είναι πιο επιζήμιο ακόμα και από την εσκεμμένη απραξία.
Το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Πως λοιπόν η γυναίκα θα μάθει να αντιμετωπίζει μια επίθεση από άντρα, όταν στο τμήμα απουσιάζουν οι άντρες;
Eίναι αλήθεια πως η δυναμική που αναπτύσσεται σε μια πραγματική επίθεση, δεν μπορεί να προσομοιωθεί επαρκώς στην εκπαίδευση (το ίδιο ισχύει και για τους άντρες), αρχικά και κυρίως, γιατί απουσιάζει το συναίσθημα του φόβου από τον επερχόμενο πιθανό κίνδυνο που μπορεί να προκαλέσει πανικό, και εν συνεχεία γιατί είναι αδύνατον να υπάρχει πλήρη ταύτιση του ρεαλισμού που εμπεριέχει μια επίθεση που πραγματοποιείται είτε με θυμό, είτε με αληθινή θέληση πρόκλησης βλάβης…
Η λύση εμπεριέχεται στην εξής πρόταση: “Παροχή γνώσης από εξειδικευμένο πρόγραμμα και εκπαιδευτή που κατέχει ειδημοσύνη και εμπειρία” και όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σε διάρκεια και συχνότητα τριβή με το αντικείμενο.
Το αμέσως επόμενο ερώτημα που εύλογα μπορεί να τεθεί, είναι το εξής: “Oι γυναίκες που δεν συμμετέχουν ενεργά σε μια τάξη με συγκεκριμένη συχνότητα εκπαίδευσης, είναι καταδικασμένες να μην μπορούν να αυτοαμυνθούν;”
H ειλικρινής απάντηση είναι ΝΑΙ! Προτρέπω και προσκαλώ την κάθε γυναίκα (όπως και τον κάθε άνδρα) να παρακολουθήσει έστω κάποια βασικά μαθήματα αυτοάμυνας και όταν αυτό είναι “αδύνατον” (!) τις συμβουλεύω να συμμετέχουν σε κάθε ευκαιρία στα ειδικά σεμινάρια που διενεργούνται κατά καιρούς με θέμα την Αυτοάμυνα – Αυτοπροστασία γυναικών.
Αυτή η συμμετοχή, έστω και μόνο μιας φοράς, μπορεί να αποβεί ιδανικά επωφελής σε αρκετές περιπτώσεις, κυρίως αποφυγής ή αποτροπής κινδύνων, αλλά και σωτήριας απεμπλοκής και δεν πρέπει να υποτιμάται, όταν γίνεται από έμπειρο και εξειδικευμένο εισηγητή.
Δεν είναι η ιδανικότερη λύση, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι το μη χείρον βέλτιστον.
Πρέπει επίσης να καταστεί σαφές, ότι οι γυναίκες ΔΕΝ είναι λιγότερο ικανές να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, απ’ ότι οι άντρες, απλά χρειάζονται διαφορετικές μεθόδους εκπαίδευσης αντιμετώπισης της βίας.
ΠΡΟΣΟΧΗ. Μην εμπιστεύεστε μεθόδους που υπόσχονται γρήγορα και σίγουρα αποτελέσματα! Και κυρίως μην εμπιστεύεστε τεχνοτροπίες και προγράμματα που διαφημίζουν την αντιμετώπιση σε κάθε μορφή απειλής! Μην παίζετε ρώσικη ρουλέτα με τις περιπτώσεις που μπορούν να προκαλέσουν τον σοβαρό (ψυχικό ή σωματικό) τραυματισμό, ακόμα και τον θάνατό σας.
Είναι καλύτερα να έχετε άγνοια, παρά μια ψευδή αίσθηση ικανότητας για την ασφάλειά σας.
Η Αυτοάμυνα είναι μια κατάσταση που απαιτεί, πέρα από σωματικές ικανότητες, ψυχική δύναμη και κατάλληλη νοητική προετοιμασία.
Τα μαθήματα Αυτοάμυνας – Αυτοπροστασίας γυναικών, πρέπει να έχουν ως στόχο στη μεν Αυτοάμυνα την αποκλιμάκωση της βίας και την εξεύρεση του κατάλληλου χρόνου για φυγή, και όχι την συντριβή του αντιπάλου, στη δε Αυτοπροστασία την αποτροπή ή την αποφυγή του περιστατικού.
Το σημαντικότερο επίτευγμα αυτών των μαθημάτων ή των Σεμιναρίων είναι η κατάρτιση σε συγκεκριμένα και απολύτως απαραίτητα κομμάτια, και η ανάπτυξη νοοτροπίας επιβίωσης, μέσω της κατάλληλης παροχής γνώσης και εκπαίδευσης.
Το να εκτελεί κάποια δεκάδες βηματισμούς με γροθιά ή μπλοκ στον αέρα, ή το να επιχειρεί τεχνική μετά από 10 κάμψεις υπό τις φωνές του εκπαιδευτή, ή το να κάνει δεκάδες επαναλήψεις ρίψεων με τον γοφό, ή το να εκπαιδεύεται στην άοπλη μάχη χωρίς εκμάθηση χρήσης αντικειμένων κλπ, ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ έχει με την Αυτοάμυνα γυναικών στην πραγματικότητά της και στην ρεαλιστική μορφή της.
Επίσης την ίδια αρνητική βαρύτητα έχει, το να απουσιάζουν από το μάθημα ή το σεμινάριο, οι θεωρητικές και απολύτως απαραίτητες γνώσεις Αυτοπροστασίας.
Μην μπερδεύετε τα μαθήματα πολεμικών τεχνών, με την Αυτοάμυνα – Αυτοπροστασία γυναικών. Είναι διαφορετικό, τόσο στην νοοτροπία, όσο και στα τεχνικά και θεωρητικά χαρακτηριστικά τους.
Ολοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα στην Αυτοάμυνα, αλλά χρειάζονται δύο κύρια σημεία για την επίτευξή της.
Α. Την απόκτηση κατάλληλης γνώσης
Β. Την εύρεση κατάλληλου εκπαιδευτή που θα την παράσχει.
Μείνετε ασφαλείς
Μaster Μιχάλης Κοσσυβάκης
Eκπαιδευτής ένοπλης και άοπλης μάχης / Διεθνής εισηγητής
