Σε όποια κατηγορία – τάση (Δεοντολογία – Τελεολογία) κι αν ανήκει ο άνθρωπος, ώστε να την χρησιμοποιεί ως τον βασικό τρόπο για να κατανοεί το τι είναι σωστό, τελικά οι περισσότεροι χαρακτηρίζουν ως σωστό, κάτι με το οποίο συμφωνούν οι ίδιοι, αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι έτσι τα πράγματα, γιατί πολύ απλά, δεν έχουν όλοι την ίδια γνώση, την ίδια εμπειρία, τις ίδιες παραστάσεις ζωής, και την ίδια ικανότητα σκέψης, αντίληψης και ανάλυσης καταστάσεων και πραγμάτων.
Ο καθένας έχει δημιουργήσει, και πολλές φορές παγιώσει, τη δική του οπτική για τα πράγματα, τη δική του γνώμη, τη δική του θέαση, την δική του εκτίμηση και κρίση για τις καταστάσεις…
Ετσι αυτό το άρθρο, δεν έχει ως σκοπό να παρουσιάσει το σωστό, ως την απόλυτη αλήθεια, αλλά να αναδείξει – και παράλληλα θέσει προς σκέψη, κάποια από τα υπέρ και τα κατά σε ότι αφορά τον τίτλο του, ως καταστάλαγμα της γνώσης και της εμπειρίας 33 χρόνων που διδάσκω παιδιά στις πολεμικές τέχνες και τα μαχητικά αθλήματα, ως επαγγελματίας εκπαιδευτής, προπονητής, δάσκαλος πλήρους απασχόλησης, αλλά και με το γίγνεσθαι που έχω αποκομίσει με την ενεργή ενασχόλησή μου στον χώρο, επί 45 χρόνια.
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 που ξεκίνησα την μαθητεία μου στις πολεμικές τέχνες (1974), ήταν σπάνιο φαινόμενο να υπάρχει ανήλικος στις λίγες σχολές εκείνης της εποχής, ωστόσο αργότερα ολοένα και περισσότεροι γονείς, επέλεγαν τις πολεμικές τέχνες ως δραστηριότητα για τα παιδιά τους. Ετσι δημιουργήθηκαν σταδιακά, αμιγώς παιδικά τμήματα. Εκείνα τα χρόνια δεν επιτρεπόταν στους γονείς να παρακολουθούν τα μαθήματα των παιδιών τους, πρακτική που ακόμα ακολουθούν αρκετές σχολές.
Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων, πολλές σχολές όχι μόνο επιτρέπουν, αλλά και ενθαρρύνουν τους γονείς στην παρακολούθηση των μαθημάτων.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ – ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
1. Δικαίωμα να γνωρίζετε τι συμβαίνει.
Αυτή η δυνατότητα επιτρέπει στους γονείς να βλέπουν τι συμβαίνει στη τάξη. Ετσι διαπιστώνουν αν τελικά αξίζουν τα χρήματα και ο χρόνος που δαπανούν για το παιδί τους, αλλά και την σταδιακή εξέλιξή του.
Στις περισσότερες συνοικίες – δήμους, υπάρχει πληθώρα σχολών πολεμικών τεχνών, εντούτοις οι γονείς δεν πρέπει να γίνονται “θύματα” του ανταγωνισμού.
2. Καλύτερα για τα παιδιά.
Είναι γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις, οι γονείς μπορούν με την φυσική τους παρουσία και μόνο, να δώσουν θετική ανατροφοδότηση στο παιδί, ιδίως όταν αυτό δυσκολεύεται. Πολλά παιδιά παίρνουν θάρρος, όταν νιώθουν ότι βρίσκονται εκεί οι γονείς τους, ή κάποιος εξ αυτών.
3. Απαραίτητη ενθάρρυνση να το κάνουν καλύτερα.
Τα παιδιά, στην πλειοψηφία τους, κάνουν ό,τι μπορούν για να εντυπωσιάσουν τους γονείς τους. Ετσι έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το μάθημα, αν παρακολουθεί το μάθημα η μαμά ή ο μπαμπάς. Θα νιώθουν πιο υπερήφανα για τα “κατορθώματά” τους
4. Προστασία του παιδιού
Δυστυχώς υπήρξαν περιπτώσεις κακοποίησης αλλά και σεξουαλικής ασέλγειας παιδιών, από τον εκπαιδευτή τους, σε σχολές πολεμικών τεχνών. Κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε αν ήταν παρών ο γονέας κατά την διάρκεια των μαθημάτων. Επίσης υπάρχουν καταστάσεις που ο εκπαιδευτής δεν δίνει την ίδια ή την απαραίτητη προσοχή σε όλα τα παιδιά, επιλέγοντας να ενδιαφέρεται περισσότερο για αυτά που αποδίδουν καλύτερα στην τάξη.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ – ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
1. Το παιδί προσπαθεί πολύ σκληρά
Πολλά παιδιά, επιζητούν την έγγριση και την επιδοκιμασία του μπαμπά και της μαμάς, και αυτό τα κάνει να προσπαθούν τόσο πολύ, ώστε να μην χαίρονται το μάθημα.
2. Προκαλούν περισπασμό στο παιδί.
Σε πολλές περιπτώσεις, το παιδί ελέγχει συνεχώς ή συχνά για να δει αν η μαμά ή ο μπαμπάς το παρακολουθεί, και αυτο προκαλεί απόσπαση της προσοχής του και δεν συγκεντρώνεται στην τάξη.
Κάποιες φορές, δίνουν δυνατά οδηγίες στο παιδί τους (!) (Αυτό αφορά και το σημείο 3)
3. Προκαλούν περισπασμό στην τάξη.
Aρκετοί γονείς συζητούν μεταξύ τους κατά την διάρκεια του μαθήματος, ή δέχονται κλήσεις στο κινητό τους τηλέφωνο, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις απαντούν σε αυτές χωρίς να βγουν έξω από τη σχολή. Ολες αυτές οι περιπτώσεις δημιουργούν πρόβλημα στην ομαλή λειτουργία της τάξης.
4. Μπαίνουν σε διαδικασία σύγκρισης.
Είναι λογικό σε μια τάξη, κάποια παιδιά να έχουν γρηγορότερη ή καλύτερη εξέλιξη από κάποια άλλα. Οταν ο γονέας βλέπει το παιδί του, να μην τα καταφέρνει όπως άλλα, ή να έχει μια αργή πορεία και πρόοδο, φορτώνει το παιδί με παρατηρήσεις και ενοχές. Κάποιες φορές κατηγορούν και τον εκπαιδευτή, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις σταματούν το παιδί τους από αυτή την δραστηριότητα (!)
Υπάρχουν πολλά υπέρ και κατά, στο να παρευρίσκεται ο γονέας κατά την διάρκεια του μαθήματος. (Από την προσωπική μου εμπειρία, έχω συναντήσει μαθητές που ακόμα και για δύο χρόνια !, ακόμα και αν ο γονιός έφευγε από το μάθημα έστω και για λίγο, έβαζαν τα κλάματα, παιδιά που για να προσαρμοστούν είχαν απόλυτη ανάγκη την ενθαρρυντική προτροπή και παρουσία της μαμάς, του μπαμπά ή του παππού για αρκετό καιρό… αλλά και παιδιά που η ύπαρξη των γονέων στον χώρο, τα αποσυντόνιζε και τους αποσπούσε τόσο την προσοχή, όσο και το ενδιαφέρον τους για το μάθημα)
Οι καλύτερες λύσεις, κατά την εκτίμησή μου, είναι οι εξής.
Α. Ο εκπαιδευτής – προπονητής – δάσκαλος, να περάσει με όμορφο αλλά κατηγορηματικό τρόπο, πως ο μόνος υπεύθυνος για το παιδί, από την στιγμή που μπαίνει στη σχολή για το μάθημα, έως να φύγει, είναι αυτός και μόνον αυτός. Οι γονείς μπορούν να παρακολουθούν σιωπηροί, και χωρίς καμία παρέμβαση, έστω με νεύμα, προς το παιδί. Επίσης να τους εξηγήσει, πως το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό στην απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων, η οποία εναλλάσσεται με τον καιρό.
Σταδιακά οι γονείς, θα εκτιμήσουν την δουλειά που γίνεται στο παιδί τους, και θα αναπτύξουν μεγάλη εμπιστοσύνη προς τον Δάσκαλό του, και έτσι θα ακολουθούν με ευκολία τις παραινέσεις, τις συμβουλές και τις οδηγίες του, σεβόμενοι απολύτως τον τρόπο διδασκαλίας και της εν γένει λειτουργίας του τμήματος.
Β. Η ύπαρξη ενός ειδικού χώρου για τους γονείς, ο οποίος είναι κλειστός με τζάμια, έτσι ώστε να μπορούν να παρακολουθούν, και ταυτόχρονα να μην αποσπούν την προσοχή των παιδιών και να μην ενοχλούν το μάθημα. Βέβαια κάτι τέτοιο, πολύ συχνά δεν είναι πρακτικό, είτε από την διαμόρφωση του χώρου και το συνολικό εμβαδόν της σχολής, είτε από το κόστος που απαιτείται για την κατασκευή του.
Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς ΠΡΕΠΕΙ να αντιληφθούν, αλλά και να το πράττουν, ότι είναι πολύ σημαντικό να στηρίζουν το παιδί τους, σε αυτή την σπουδαία δραστηριότητα.
Οι πολεμικές τέχνες, πέρα από ένα επωφελές σύνολο ενεργειών, είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος σωματικής δραστηριότητας και κοινωνικοποίησης του παιδιού. Είναι μεγάλο λάθος των γονέων, να νοούν την σχολή πολεμικών τεχνών, ως παιδότοπο ή ως χώρο φροντίδας για παιδιά ή να προσπαθούν να καλύψουν τα δικά τους απωθημένα. (Διαβάστε εδώ τα οφέλη της ενασχόλησης του παιδιού με τις πολεμικές τέχνες)
“Ακούστε” (διβάστε) αρκετά από όσα σας λέει το παιδί σας:
“Μαμά και Μπαμπά, να είστε εκεί να με παρακολουθείτε. Είναι σημαντικό για μένα να νιώθω ότι βλέπετε τις προσπάθειές μου”
“Μαμά και Μπαμπά, παρακολουθήστε ήσυχα την διάρκεια των μαθημάτων μου, με χαμόγελο στο πρόσωπό σας, και δώστε μου θετική τροφοδότηση όταν φτάσουμε σπίτι. Δείξτε μου ότι ενδιαφέρεστε”
“Μαμά και Μπαμπά, αν δεν είστε στο μάθημά μου, σας παρακαλώ να βρίσκεστε εκεί στο τέλος του. Δεν θέλω να βλέπω τους άλλους γονείς να αγκαλιάζουν και να φροντίζουν τους συμμαθητές μου κι εγώ να σας περιμένω. Αισθάνομαι εγκαταλελειμμένος και θα κλάψω”
“Μαμά και Μπαμπά, σας παρακαλώ μη με συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά. Πείτε μου μπράβο για την προσπάθειά μου. Δείξτε μου ότι είστε υπερήφανοι για μένα”
“Μαμά και Μπαμπά, θέλω να διασκεδάζω στο μάθημά μου. Υποστηρίξτε με σε αυτό. Μη μου κάνετε αυστηρή κριτική”
ΤΙPS ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.
1. Υποστηρίξτε με την στάση σας τον προπονητή, εκπαιδευτή, δάσκαλο του παιδιού σας, και μην προσπαθείτε να τον αντικαταστήσετε. Δεν είστε εσείς αυτός.
2. Επαινέστε το παιδί σας. Γεμίστε το με θετική ενέργεια.
3. Δώστε στο παιδί σας την αυτονομία που χρειάζεται. Μάθετέ το να ευχαριστιέται από τις δραστηριότητές του
4. Γίνετε πρότυπο για το παιδί σας, με την συμπεριφορά και την στάση σας. Μην το καταπιέζετε
5. Σεβαστείτε πρώτα εσείς, τους κανόνες της σχολής που επιλέγετε για το παιδί σας.
Master Μιχάλης Κοσσυβάκης
Εκπαιδευτής άοπλης και ένοπλης μάχης, Διεθνής εισηγητής.
Προπονητής Καράτε Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.
